DE FRANSE WESTKUST

Deze keer hebben we meer tijd en vertrekken we naar het zuiden, de Franse westkust! Denk aan surfen, strand, zon, zee, verse baquettes... kortom de ultieme zomer roadtrip! Dus..... Move your Van!

Jaja, Frankrijk, wat was je fijn!

We beginnen de roadtrip vanuit onze homebase Amsterdam en worden dit keer vergezeld door Florence. Na zes uur op een opvallend rustige snelweg belandden we op een camperplek in het toeristische, maar gezellige plaatsje Honfleur. Alle mannen van de camperplek rukken direct uit om ons te helpen inparkeren, compleet overbodig uiteraard. Uiteindelijk staan we met de Nugget met veel keer en draaiwerk tussen twee flatgebouwen van campers geparkeerd op het overvolle terrein, maar vooruit, het is maar voor een nachtje. De camperplek ligt recht tegenover het stadje, aan de andere kant van het waterde ‘La Morelle’. Eerlijk gezegd willen wij aanraden direct aan de kade te gaan staan, officieel niet helemaal toegestaan, maar je bent niet de enige en je hebt lekker de ruimte met mooi uitzicht op het pittoreske plaatsje. Restaurantjes en terrassen blijken duur, we hebben onze duurste cappuccino van €6,00 te pakken. Toch leuk om mee te pakken op weg naar het zuiden, dus mocht je in de buurt zijn, vooral niet overslaan. 

Carcans

Na weer een rit van zo’n zes uur komen we aan op onze bestemming voor die week, Carcans Océan. De Nugget krijgt een schouderklopje voor de fijne rit en we checken in op camping ‘De l’Océan’. Ondanks het een mega camping betreft voelt het niet massaal, de plekken zijn ruim opgezet en je hebt het gevoel midden in de natuur te staan door de vele naaldbomen. We plempen ons campertje neer, zetten de stoelen en het tafeltje uit, hangen de hangmat, slackline en waslijn tussen de bomen en hebben niet veel later een heel fijn kampje voor onszelf. De 6 dagen die volgen hobbelen we s’morgens na een stevig ontbijt met de surfplank onder de arm naar het strand. We surfen (nouja, spoelen vooral), zonnen en beachvolleyballen tot einde middag, waarna we een lekker maal bij de camper koken om vervolgens een drankje te drinken of ijsjes te eten in het kleine plaatsje Carcans Océan. We doen dit niet vaak, zo op één plek hangen voor een tijdje, maar het bevalt ons stiekem wel! Een keertje écht rust in die donder. En wat is het buitenleven toch zo fijn met deze temperaturen. 

Arcachon

Zondag breken we de boel op en rijden we naar Lacanau, waar een internationale surfwedstrijd plaatsvindt. Lacanau heeft weinig authentieks, wel een hele goede plek om flink fout te gaan stappen tot in de vroege uurtjes. Daarnaast kan je wat surfshops af en uiteraard golven pakken. In de winkel ‘Mata Hari’ raken we aan de praat met verkoper David, hij verteld ons een vriend te hebben in Seignosse waar we vast wel onze camper neer mogen zetten om te overnachten. Laten wij nou net die richting op gaan. Dus zo gezegd, zo gedaan. Maar eerst rijden we die avond nog naar Arcachon, een plaatsje vlakbij het hoogste duin van Europa, ‘Dune de Pilat’. Na een laat avondmaal doen we verwoede pogingen de camperplek te vinden, maar tevergeefs. We belandden op straat naast de gesloten slagboom van een camping. Wanneer we de volgende morgen een croissantje wegstouwen naast de camper zien we dat we onder een bordje ‘Private property’ staan, oops. Niet veel later trainen we de billen met de beklimming van het hoge duin, we zijn wel als één van de weinige zo slim geweest de minder steile kant te beklimmen, waar parkeren ook geen enkel probleem is. Zorg er voor dat je aan de noordzijde van het duin uitkomt waar het gebied afgesloten lijkt met een hek, maar aan de linkerzijde van het hek kan je heel makkelijk door het gaas heen klimmen. Verwacht wel grote drukte op het duin, erg toeristisch is het wel. Het is hier overigens ook een stuk leuker overnachten, het is het proberen waard een plekje te zoeken in één van de straten aan het duin zodat je s’morgens vroeg de zonsopkomst kan kijken vanaf het duin. Wil je het legaal doen, dan zijn er ook een aantal campings gevestigd naast het duin. 

Seignosse

Op naar Seignosse, naar de vriend van David, Willy. We rijden het terrein op van zijn huis welke aan maisvelden grenst. Hij heeft een grote tuin met enkele bomen en een zwembad waar zijn zoontje vrolijk omheen dartelt. 

We doen samen een drankje en besluiten dan naar het strand van Seignosse te gaan om te genieten van de zonsondergang. Dit blijkt zeker de moeite waard, met surfers op de voorgrond kleurt de hemel diep rood/oranje. Vervolgens koken we op de parkeerplaats aan het strand ons avondmaal, het is inmiddels donker.

Wanneer twee Australiërs ons na het eten uitnodigen voor een biertje, kunnen wij dat uiteraard niet afslaan en rijden we naar een andere parkeerplek waar zij de nacht zullen doorbrengen. Na enkele gin tonics zijn we niet meer in staat terug te rijden naar Willy, dus besluiten we naast hun Van te ‘kamperen’, welke overigens geen Van te noemen valt. Ze hebben letterlijk een spijlen twee persoons bed opgebouwd achter in het laadruim van een bestelbus, stijlgevoel hebben ze wel, wat blijkt uit de romantische kerstverlichting waarmee ze het bed versiert hebben. 

Na een goede nachtrust gaan we op naar het strand, de Australiërs zijn al snel vertrokken, stoked om te gaan surfen. Ook wij doen die ochtend een poging, daar is ook wel alles mee gezegd. Dikke bakken die wij moeilijk kunnen trotseren.

Hossegor

In de middag rijden we naar de outlet winkels van Hossegor waar we aardig weten te scoren. Leuk om naartoe te gaan, trek er zo’n vier uur voor uit. Met tassen vol komen we aan bij de camper welke opgesloten blijkt te staan achter een hek. Oops, s’middags niet gezien dat we parkeerde op het terrein van een bouwmarkt. Terwijl we ohnee’s en ohjee’s roepen, maar ook een beetje moeten lachen,  komt er een auto aanrijden welke voor onze voeten stopt. Hij stapt uit en opent wat narrig het hek. In het Frans brabbelt hij iets waaruit wij kunnen opmaken dat hij niet blij is dat wij daar met onze camper geparkeerd staan. Hebben wij wel even mazzel dat hij heeft gewacht op deze domme toeristen. 

We karren voor de zonsondergang dit keer naar het strand van Hossegor. Wauw wat een geweldig plaatsje! Onze favoriet. 

Hossegor bestaat uit één lange straat die naar het strand leidt, vol hippe winkeltjes en leuke barren. Ook voor de avond erg leuk om ergens een cocktail te gaan drinken. Wij belandden na zonsondergang bij ‘Tante Jeanne’, waar we na het eten van een verrukkelijk ijsje door gaan met een cocktail in de binnentuin van dit fijne café. Bovenop de achterste muur van de binnentuin is beplanting geplaatst waartussen een zangeres op staat te treden. Lampen vanaf de vloer verlichten de muren wat de binnentuin een hele fijne ambiance geeft, echt naartoe gaan als je in Hossegor bent! Deze avond rijden we wel naar de achtertuin van Willy in Seignosse. We zijn halverwege onze tweede week en moeten door. Wij vinden achteraf dat we te weinig tijd hebben doorgebracht in Hossegor, dus wij willen je aanraden iets meer tijd in te plannen voor deze fijne spot.  

Guethary

We reizen, op aanraden van anderen, door naar Guethary en kamperen op camping ‘Playa’ in de baai ‘la Fiténia’. Een supermooie terrascamping waar je zeker moet proberen nummer 20 te bemachtigen. Vanaf deze plek heb je 180 graden zicht op de rotskust waar de zee flink op tekeer gaat. In de verte zie je het silhouet van de Pyreneeën met daarnaast San Sebastiaan. Opvallend hoe anders de kust hier is in verhouding met de meer noordelijke plekken waar we geweest zijn. Surfers liggen met zonsondergang in het water en wij volgen. In het dorpje kan je een plankje huren en check ook even het baaitje ‘de senix’ waar de golven wat rustiger aan komen. 

Op de rotsen tussen baai ‘La Fiténia’ en ‘de senix’ is een heel fijn tentje gelegen, genaamd ‘Bibam’. De prijzen zijn scherp in vergelijking met andere plekken en de view is prachtig. We genieten de rest van de avond van het uitzicht onder het luifeltje van de camper en doen de volgende ochtend nog een vroege ochtend surf sessie. 

Biarritz

Op naar Biarritz, wauw, wat een drukte op het strand! Biarritz staat bekend als het surfwalhalla van de westkust van Frankrijk. Zowel in de zee als op het zand krioelt het van de mensen. 

Veel hoogbouw aan de kust en één straat met winkeltjes en barretjes. We hebben een goede lunch bij een creperie, bestel daar een Galette, erg lekker. Daarnaast is het leuk een kijkje te nemen in winkel ‘Les Enfants Terrible’. We struinen wat rond en doen her en der een drankje, de temperatuur is aan, dus we spannen ons niet teveel in. Parkeren valt overigens niet mee in het hoogseizoen, dus vermijd met je camper het centrum.

San Sebastian uhhhhh nee toch Guethary

S’avonds zijn we van plan door te rijden naar het Spaanse San Sebastian, totdat Eva erachter komt dat zij haar Lonely Planet bij dat leuke tentje in Guethary heeft laten liggen. Andere Eva houdt wijselijk haar mond over de slordigheid van Eva en we tuffen eerst langs ‘Bibam’, hopelijk ligt het boek daar nog. Daar eenmaal aangekomen wordt net de geluidsinstallatie getest voor een feestje dat die avond plaats zou vinden. Het klinkt goed, maar we negeren dit fijne geluid en vragen naar het boek, maar nee, de barman heeft deze niet gevonden. Gek, maar het is niet anders. We verlaten het plaatsje nu dan echt en pakken de tolweg naar Spanje. Op de grens maken we toch maar rechtsomkeer nadat we elkaar gek hebben gemaakt met die toch wel fantastische geluidsinstallatie op die rots met mooi uitzicht. Rond 20u zijn we terug en er staat een dikke rij trappelend om naar binnen te gaan. We scoren een kaartje en knallen de camper neer op een terrein waar twee andere campers staan, waarvan één flink oldschool. Een vergeelde camper, met scheef hangende lamellen en lege banden, die lijkt er al even te staan... Het terrein blijkt privé terrein te zijn, maar de eigenaar zou het geen probleem vinden als wij er overnachten. Het blijkt een perfecte spot, want er is zelfs een toilet en kraantje op het terrein. De muren zijn volgespoten met graffiti en er rijden verschillende gekke types af en aan het terrein op, het is ons nooit duidelijk geworden wie de daadwerkelijke eigenaar is. Het feest is kort, maar geweldig, zelfs wanneer de bass het begeeft gaat het ‘dak’ eraf. Wanneer Eva voor de laatste keer de barman vraagt naar haar Lonely planet, tovert een andere barman deze gewoon onder de bar vandaan! Wat een stunt. 

San Sebastian

We maken wat slaapuren in de Van, zeggen gedag tegen onze Ierse surfvrienden van de avond ervoor en gaan nu dan écht op weg naar San Sebastian. We besluiten de camper op de camperplek neer te zetten, zo’n drie kilometer van het centrum verwijderd. We raden je aan in de straat te kamperen naast deze camperplek, daar staan ook genoeg campertjes ruim opgesteld en lekker beschut onder de bomen. Wij ontdekken de volgende ochtend hoe onverstandig het is op een overvolle camperplek te kiezen voor het laatste plekje, naast het lozingspunt van het afvalwater…

We wandelen over de boulevard naar het centrum van het Spaanse San Sebastian. We zijn onder de indruk van de stenen bogen die aan het strand van Playa de la Concha grenzen. Een wit zandstrand met een elegante stedelijke stijl waar je goed kan zwemmen, maar ook watersporten kan beoefenen. Aan de andere zijde van de stad ligt Playa de Zurriola, hier ziet het zwart van de surfers, dus kan je flink los op de golven. Op het strand zit slechts één strandtentje waar je lekker mensen kan kijken.

We slenteren door het centrum, shoppen bij de fantastische surfwinkel ‘Pukas’, eten als lunch de welbekende pinxos, eten overheerlijk italiaans ijs in de namiddag en werken met het diner een verrukkelijk vers gevangen visje weg in de haven. San Sebastian kent geen Spaanse prijzen, verwacht flink te betalen voor al dit lekkers. Met toeval belanden we op de beste plek van San Sebastian voor het aanschouwen van de ondergaande zon, welke achter de haven gelegen is. En deze is magisch!!!

Als afsluiter van deze fijne roadtrip drinken we sangria op het plein dat grenst aan ‘Iglesia de Santa Maria’. Dit lijkt ‘the place to be’ voor een goede vrijdagmiddag borrel. De bijzondere akoestiek, vanwege de kerk die aan het plein grenst, en de sjiek geklede meisjes in zwarte jurkjes en sandaaltjes maakt het drinken van een sangria een bijzondere ervaring. We maken het niet al te laat, we moeten nog bijkomen van de avond ervoor.

De volgende dag worden we wakker door de stank, in onze pyjama en een ontploft kapsel scheuren we de camperplek af. Bij het eerste de beste wegrestaurant poetsen we onze tanden, fatsoeneren we ons kapsel en eten we een bammetje. On the road! Het is een zware dag waarbij we van de ene in de andere file belanden en het is warm! Wat zou airco een feestje zijn. 

Na 14 uur rijden en slechts 700 kilometer te hebben afgelegd parkeren we de Van naast de slagboom van camping ‘Huttopia’ in Versailles , de camping is uiteraard al gesloten om half één s’nachts. Ach, je hoort ons niet klagen. Camping ‘Huttopia’ is een prachtige camping in een hele mooie beboste omgeving, een aanrader als je je rit wilt opsplitsen in tweeën. Ook voor een bezoek aan Parijs of Versailles zou dit een top plek zijn om te overnachten, met de trein ben je er in no time. De allerlaatste dag is aangebroken, we hangen de slackline nog even op tussen wat bomen en vullen onze ochtend met een zoveelste slackline workout. Einde dag bereiken we Nederland en zit ons avontuur erop. We kunnen niet anders zeggen dan dat deze roadtrip weer goed geslaagd was, tot de volgende!! 

Nieuwsgierig naar meer?? Klik dan door naar één van onze andere road trips of onze blog. Stay stoked!